AB Müzakere Çerçeve Belgesi

AB Müzakere Çerçeve Belgesi AB Müzakere, Çerçeve Belgesi, Genel İlkeler, Taslak Liste AB Müzakere Çerçeve Belgesi, Müzakereleri Düzenleyen Genel İlkeler, Müzakerelerin Esası, Müzakere Prosedürleri ve Düzenlenmesi, Müzakere Başlıklarına İlişkin Yol Gösterici Taslak Liste: Konsey organları bünyesinde gerçekleştirilen görüşmelerin ve bunu izleyen tartışmaların ışığında, Konsey, EK I., II. ve III.’te açıklanan taslak Genel AB Pozisyonu’nu (AB’nin Açıklaması; Müzakere Çerçevesi; Dış Düzenlemeler) benimsemeye ve Müzakere Çerçevesi’nin 7. paragrafına ilişkin toplantı tutanaklarını aşağıdaki hali ile kabul etmeye davet edilmektedir:

AB KONSEYİ ONAYLI BAŞKANLIK BİLDİRGESİ
Müzakere Çerçevesi’nin, ilgili tüm uluslararası örgütleri ele alan 7. paragrafı, söz konusu uluslararası örgütlerin, bu örgütlerin üyelerinin veya Avrupa Birliği’ne üye devletlerin haklarına ve karar alma özerkliğine halel getirme şeklinde yorumlanamaz.
EK I
AVRUPA BİRLİĞİ’NİN TÜRKİYE İLE KATILIM MÜZAKERELERİNİN BAŞLAMASINA İLİŞKİN AÇIKLAMASI

1. AB üye devletleri adına bugün burada Türkiye’nin saygıdeğer temsilcilerine, ülkeniz ile katılım müzakerelerini başlatan Hükümetler arası Konferansa hoş geldiniz demekten memnuniyet duyuyorum.

 

2. Birlik ve ülkeniz arasında hâlihazırda güçlü, yakın ilişkiler mevcuttur. İlk akdi ilişkimizi 1963 yılında Ankara Anlaşması olarak bilinen Ortaklık Anlaşması’nı imzalarken kurmuştuk. 1995 yılında Gümrük Birliği’nin son aşamasına geçtik ve 1999 Helsinki Zirvesi’nde AB Konseyi Türkiye’yi aday ülke ilan etti. Bunlar hem siyasi hem ekonomik anlamda önemli niteliksel adımları göstermektedir. Bugün, bu ilişkinin gelişiminde bir diğer önemli adımdır.

Ortaklık Anlaşması katılım-öncesi süreç boyunca ilişkilerimize çerçeve olmaya devam edecektir. Ortaklık Anlaşması, Topluluğun temelini oluşturan özgürlükleri daha ileri götürmeye yönelik gelişme sağlayarak, özellikle Topluluk ve ülkeniz arasındaki ticareti serbestleştirerek ve ekonomik ve mali işbirliğini artırarak, her zamankinden daha yakın olan ilişkilerimizin temel öğesi olma özelliğini korumaktadır.

 

 

3. Türkiye’nin Nisan 1987’de adaylık başvurusu yapmasından bu yana, AB Konseyi’nin müteakip kararları ülkenizin Avrupa perspektifini hazırlamaya yönelik strateji ve araçları ortaya koymuştur. Buna, önemli miktarda katılım-öncesi mali yardımla desteklenen Katılım Ortaklığı da dâhildir.

4. Avrupa Konseyi’nin 16/17 Aralık 2004 tarihinde gerçekleşen Zirve Sonuçlarını hatırlatırız. Komisyon tarafından belirlenen ve Avrupa Konseyi tarafından talep edilen altı adet yasanın yürürlüğe girdiğini not ediyoruz ve bunların hukukun üstünlüğü ve insan haklarına ve temel özgürlüklerine saygı çerçevesinde tam olarak uygulanacağını bekliyoruz. Ayrıca, Ankara Anlaşması’nın genişletilmesine ilişkin Protokol’ün imzalandığını da teyit ediyoruz. Avrupa Topluluğu ve üye devletlerinin pozisyonu, Türkiye’nin 29 Temmuz 2005 tarihli Deklarasyonu’na cevaben hazırlanan 21 Eylül 2005 tarihli Deklarasyon’da belirtilmiştir.
Avrupa Konseyi, 16/17 Aralık 2004’te Konsey’den müzakerelere ilişkin çerçeve üzerinde anlaşmaya varmasını talep etmiştir. Komisyon tarafından önerilen müzakere çerçevesi, Konsey tarafından kabul edilmiştir. Belge, beşinci genişlemede elde edilen tecrübe, gelişen müktesebat ve Türkiye’nin özelikleri, kendine has durumu ve değerleri temelinde hazırlanmıştır. Belge, bugün başladığımız sürece özel gereklilikleri açıkça belirtmektedir.

Avrupa Konseyi, katılım müzakerelerine paralel olarak, Birliğin her aday ülke ile, sivil toplumun da içinde olacağı, yoğun bir siyasi ve kültürel diyaloğa girmesine karar vermiştir. Bu diyalog, karşılıklı anlayışın gelişimine katkı sağlayacak ve tarafların aralarındaki ilişkiyi her yönüyle tartışmalarını destekleyecektir.
5. Bugün başlattığımız müzakereler, AB’yi Kuran Antlaşmanın 49. maddesine dayanmaktadır. Müzakerelerin, tüm üye devletlerin ve ülkenizin katıldığı Hükümetler arası Konferans’ta gerçekleştiğini bir kez daha hatırlatmak isterim. Bütün Hak’larda olduğu gibi, kararlar oybirliği ile alınacaktır. Müzakerelerin kapanması için doğru şartların oluştuğuna üye devletler karar verecektir.

6. Yargının bağımsızlığı ve işleyişi, temel özgürlüklerin kullanılması (toplanma, ifade ve din), kültürel haklar, sivil-asker ilişkilerinin Avrupa normları ile uyumlaştırılması ve ülkenin Güneydoğusundaki durum başta olmak üzere katılım öncesi strateji ve reformlarının tam ve etkin bir şekilde uygulanması için Türkiye’nin çabalarını sürdürmesi gerektiğine dikkat çekeriz. Bu durum siyasi reform sürecinin geri dönülmezliğini garanti etmelidir. Türkiye’nin barış ve istikrara olan bağlılığı doğrultusunda ve ikili sorunlara çözüm getirilmesi dahil olmak üzere iyi komşuluk ilişkileri çerçevesinde, Türkiye bölgesel işbirliğini aktif bir şekilde desteklemelidir. Bu sayede bölgesel istikrara katkı sağlanmalıdır.

7. 1998’in sonundan bu yana Komisyon, Kopenhag kriterleri ışığında kaydettiğiniz gelişmeyi, özellikle de müktesebatı kabul ve uygulama hızınızı değerlendiren İlerleme Raporlarını Konsey’e sunmaktadır. Katılım Ortaklığı’nın uygulanması ve müktesebatın uyumlaştırılmasında kaydedilen ilerleme Ortaklık Anlaşması organlarında ele alınmaktadır. Diğer aday ülkelerle olduğu gibi yükümlülüklerinizin izlenmesi, Konsey’in müzakerelerin yürütülmesine ilişkin kararları için bilgi aktarmada temel rol oynayacaktır.

8. Müktesebatın zamanında ve etkin bir şekilde uygulanmasının yanı sıra idari ve yargı kapasitenizin bunun için yeterli seviyeye getirilmesi üyeliğin ön şartlarıdır. Bu nedenle başlamış olduğunuz müktesebat ile uyumlaştırma süreci yoğunlaştırılarak sürdürülmelidir. Müzakerelerin açılmasından itibaren müktesebatta yapılacak değişiklikleri de göz önünde bulundurmalısınız. Müktesebat, AB’yi Kuran Antlaşmada belirtilen ve Avrupa Birliği’nin temelini oluşturan hedefler ve ilkeleri içermektedir. Her üyenin tam olarak paylaşması gereken bir değerler topluluğudur.

9. Süreç zorlu ve yorucu olacaktır. Ancak, bağlılık ve kararlılığınıza güven duymaktayız ve çabalarınızda sizi destekleyeceğiz. Bugün, sizinle birlikte bu sürece girmiş olmaktan memnuniyet duyuyoruz.
EK II
MÜZAKERE ÇERÇEVESİ
Müzakereleri düzenleyen genel ilkeler

1. Müzakereler Türkiye’nin kendi performansına göre işleyecek ve hızı Türkiye’nin üyelik gereklerini yerine getirmede kaydettiği ilerlemeye bağlı olacaktır. Dönem Başkanlığı veya Komisyon-hangisi uygunsa-Konsey’e bilgi vererek Konsey’in durumu sürekli izlemesine yardımcı olacaktır. Birlik, Madde 6’da sıralanan yükümlülüklerin yerine getirildiğini teyit eden bir Komisyon raporunu takiben müzakerelerin sonuçlanması kararını alabilecektir.

2. Aralık 2004 tarihli Avrupa Konseyi’nde kabul edildiği üzere, bu müzakereler Avrupa Birliği’ni Kuran Antlaşmanın 49. Maddesi’ne dayanır. Müzakerelerin ortak hedefi üyeliktir. Müzakereler, sonuçları önceden garanti edilemeyen açık uçlu bir süreçtir. Birliğin Türkiye’yi hazmetme kapasitesi de dahil olmak üzere tüm Kopenhag kriterleri bütünüyle göz önünde bulundurulduğunda, Türkiye’nin üyeliğin tüm gereklerini tam olarak üstlenecek durumda olmaması halinde, Türkiye’nin Avrupa yapılarına mümkün olan en kuvvetli bağlarla bağlanması sağlanmalıdır.

3. Genişleme, Birlik ve üye ülkelerin içinde bulunduğu sürekli yaratım ve bütünleşme sürecini güçlendirmelidir. Birliğin uyum ve etkinliğini korumak adına her türlü çaba gösterilmelidir. 1993 Kopenhag Avrupa Konseyi sonuçları ile uyumlu olarak, Avrupa bütünleşmesi ivmesini korurken Birliğin Türkiye’yi hazmetme kapasitesi, hem Birliğin hem Türkiye’nin genel çıkarları açısından göz önünde tutulması gereken önemli bir noktadır. Konsey’ in üyeliğin bu koşulunun karşılanmasına dair değerlendirmesine bilgi sağlamak amacıyla Komisyon Türkiye’nin üyelik perspektifinden kaynaklanan meselelere ilişkin 2004 yılı Ekim ayında yayımlanan raporunda belirtilen tüm hususları içerecek şekilde, söz konusu kapasiteyi müzakere süreci boyunca izlemelidir.

4. Müzakereler, Türkiye’nin 1993 Kopenhag Avrupa Konseyi’nde ortaya koyulan, büyük bir bölümü sonradan Avrupa Birliği Antlaşması’nın 6(1). maddesinde teyit edilen ve Temel Haklar Şartı ile ilan edilen siyasi kriterleri karşıladığı hususu temelinde açılmıştır. Birlik, Türkiye’den reform sürecini sürdürmesini ve ilgili Avrupa içtihat hukukunu kapsayacak şekilde özgürlük, demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan haklarına, temel hak ve özgürlüklere saygı ilkelerini geliştirme yönünde çalışmasını; özellikle işkence ve kötü muameleyle mücadelede sıfır tolerans politikasına ilişkin mevzuatı ve uygulama tedbirlerini güçlendirmesini ve kapsamını genişletmesini; ifade özgürlüğü, inanç özgürlüğü, kadın hakları, sendikal hakları içeren ILO standartları ve azınlık haklarına ilişkin hükümleri uygulamasını beklemektedir. Birlik ve Türkiye içinde bulundukları yoğun siyasi diyalogu sürdürecektir. Bu alanlarda sürecin geri dönülmezliğinin temin edilmesi ve tam ve etkili uygulamanın sağlanması için, özellikle temel özgürlükler ve insan haklarına saygı gösterilmesi kapsamında kaydedilecek ilerleme Komisyon tarafından yakın bir şekilde izlenmeye devam edilecektir. Komisyon, Konsey’e konuya ilişkin olarak 2004 yılı (etki değerlendirme) raporu ve tavsiye kararının yanı sıra yıllık ilerleme raporunda belirtilen ilgili tüm hususları dikkate alarak düzenli olarak rapor vermeye davet edilmektedir.

5. Türkiye’de, Birliğin temelini oluşturan, özgürlük, demokrasi, insan haklarına saygı, temel hak ve özgürlükler ve hukukun üstünlüğü ilkelerinin ciddi ve sürekli ihlal edilmesi halinde, Komisyon, kendi girişimi ya da üye ülkelerin üçte birinin talebiyle müzakerelerin askıya alınmasını tavsiye edecek ve müzakerelerin yeniden başlayabilmesi için gerekli koşulları önerecektir. Konsey, Türkiye’ye söz hakkı verdikten sonra, müzakerelerin askıya alınıp alınmaması ve yeniden başlatılması koşullarına ilişkin Komisyon önerisi ile ilgili kararını nitelikli çoğunlukla alacaktır. Üye ülkeler, Hükümetler arası Konferans’ta (HAK), oybirliği ile karar alma gerekliliğine halel getirmeksizin, Konsey kararına göre hareket edeceklerdir. Avrupa Parlamentosu bu konuda bilgilendirilecektir.

6. Müzakerelerin ilerlemesini, ekonomik ve sosyal yakınlaştırma çerçevesi ve 2. paragrafta belirtilen Komisyon raporları kapsamında Türkiye’nin üyeliğe hazırlanma konusunda kaydettiği aşama yönlendirecektir. Bu ilerleme aşağıdaki koşullara göre ölçülecektir.
– Üyelik için aşağıdaki şartları ortaya koyan Kopenhag kriterleri:
• Demokrasi, hukukun üstünlüğü, insan hakları ve azınlıklara saygı gösterilmesini ve korunmasını garanti eden kurumların varlığı;
• İşleyen bir pazar ekonomisinin varlığının yanı sıra Birlik içindeki piyasa güçleri ve rekabet baskısına karşı koyma kapasitesine sahip olunması;
• Siyasi, ekonomik ve parasal birliğin amaçlarına uyum dâhil olmak üzere üyelik yükümlülüklerini üstlenme kabiliyetine ve müktesebatın etkili bir şekilde aktarılması ve uygulanması için idari kapasiteye sahip olunması;
– Türkiye’nin iyi komşuluk ilişkilerine yönelik açık taahhüdü ve herhangi bir sınır anlaşmazlığını, Uluslararası Adalet Divanı’na götürmek dâhil olmak üzere, Birleşmiş Milletler Şartı ile uyumlu bir şekilde çözmek konusunda gayret göstermesi;
– Birleşmiş Milletler bünyesinde ve Birliğin üzerine kurulu olduğu temel ilkelere uygun olarak Türkiye’nin Kıbrıs sorunu hususunda kapsamlı bir çözüme ulaşılması için çabalarını sürdürmesi; bu bağlamda kapsamlı bir çözüm için uygun ortamın yaratılmasına katkıda bulunmaya yönelik adımlar atılması ve (G.) Kıbrıs dâhil tüm AB üye ülkeleri ile Türkiye arasındaki ikili ilişkilerin normalleşmesi konusunda ilerleme kaydedilmesi;
– Başta AB-Türkiye gümrük birliğine ilişkin olanlar olmak üzere, Türkiye’nin Ortaklık Anlaşması ve Katma Protokol’ü tüm yeni AB üyesi ülkeleri kapsayacak şekilde genişleten Ek Protokol kapsamındaki yükümlülüklerinin yerine getirilmesi ve düzenli olarak gözden geçirilen Katılım Ortaklığı’nın uygulanması.

7. Katılıma kadar geçecek sürede, Türkiye’den aşamalı olarak üçüncü ülkelere yönelik politikalarını ve uluslararası organizasyonlar içindeki tutumunu (tüm AB üye devletlerinin bu organizasyonlara ve düzenlemelere üyeliğiyle ilgili olanlar da dâhil) Birlik ve üye devletler tarafından benimsenen politikalar ve pozisyonlarla uyumlu hale getirmesi talep edilecektir.

8. Üyelik müzakerelerine paralel olarak, Birlik, Türkiye ile yoğun bir siyasi diyaloga ve sivil toplum diyaloguna girecektir. Söz konusu kapsamlı sivil toplum diyalogunun amacı, özellikle AB vatandaşlarının katılım için desteğinin sağlanması maksadıyla halkları bir araya getirerek karşılıklı anlayışı güçlendirmek olacaktır.

9. Türkiye, AB’ye katılım anında yürürlükte olan diğer üyelik müzakerelerinin sonuçlarını oldukları şekilde kabul etmek zorundadır.
Müzakerelerin Esası

10. Katılım, müktesebat (acquis) olarak bilinen, Birlik sistemine bağlı haklar, yükümlülükler ve kurumsal çerçevenin kabul edildiği anlamına gelir. Türkiye’nin bu kurallar bütününü katılım anındaki haliyle uygulamaya geçirmesi gerekmektedir. Bunun da ötesinde katılım, mevzuat uyumuna ek olarak, müktesebatın zamanında ve etkin şekilde uygulanması anlamına gelmektedir. Müktesebat sürekli bir evrim içindedir ve şunlardan oluşmaktadır:
– Birliğin dayalı olduğu Antlaşmaların içeriği, ilkeleri ve siyasi hedefleri;
– Bu Antlaşmalara göre kabul edilen mevzuat ve kararlar ile Avrupa Adalet Divanı’nın içtihadı;
– Birlik çerçevesi içinde alınmış, yasal bağlayıcılığı olan ya da olmayan, kurumlar arası anlaşmalar, kararlar, beyanlar, tavsiye kararları ve yönlendirici ilkeler;
– Ortak Dış ve Güvenlik Politikası çerçevesinde oluşturulan ortak eylemler, ortak tutumlar, bildiriler, kararlar ve diğer tasarruflar;
– Adalet ve İçişleri Politikası çerçevesinde belirlenen ortak eylemler, ortak tutumlar, imzalanan sözleşmeler, beyanlar ve diğer tasarruflar;
– Avrupa Toplulukları tarafından, Avrupa Toplulukları ve üye ülkeler tarafından veya Birlik ve üye ülkeler arasında Birlik faaliyetleri ile ilgili imzalanan uluslararası anlaşmalar.
Türkiye’nin katılımdan önce uygun zamanda müktesebatı Türkçeye tercüme etmesi ve katılım sonrası AB kurumlarının düzgün işleyişi için gerekli olan tercüman ve çevirmen kadroyu yetiştirmesi gerekmektedir.

11. Türkiye’nin bir üye ülke olarak yararlanacağı haklar ve yerine getireceği yükümlülükler nedeniyle Türkiye ve Avrupa Toplulukları arasında yapılmış olan tüm ikili anlaşmalar ve Türkiye’nin yapmış olduğu üyelik yükümlülükleriyle örtüşmeyen diğer uluslararası anlaşmalar geçersiz sayılacaktır. Ortaklık Anlaşması’nın müktesebatın dışına çıkan hiçbir hükmü katılım müzakerelerinde emsal teşkil edemez.

12. Türkiye’nin müktesebattan kaynaklanan hak ve yükümlülükleri kabul etmesi müktesebatta bazı spesifik uyarlamalar yapılmasını gerekli kılabilir ve istisnai olarak müzakere sürecinde tanımlanacak geçiş süresi düzenlemesi ihtiyacını ortaya çıkarabilir.
Gerekli olması halinde, müktesebatın üye ülkeler tarafından uygulandığı şekliyle ve özünde bulunan ilke, kriter ve parametreler temelinde olmak şartıyla, Türkiye’nin farklılıkları dikkate alınarak özel düzenlemeler yapılmasına karar verilecektir.
Birlik, Türkiye’nin geçiş tedbiri taleplerini, ancak zaman ve kapsam bakımından sınırlı olmaları, ayrıca müktesebatın uygulanışının net aşamalar halinde öngörüldüğü bir plan eşliğinde yapılmaları halinde kabul edebilecektir. İç Pazar’ın genişletilmesine ilişkin konularda düzenlemeler hızlı bir şekilde uygulanmaya başlanmalı, geçiş süreleri kısa ve sayıca az olmalı; bununla birlikte büyük giderlerin söz konusu olduğu önemli değişikliklerde uygun geçiş düzenlemeleri ayrıntılı bir bütçe planı dâhilinde yapılmalıdır. Her durumda geçiş düzenlemeleri Birliğin kuralları veya politikalarına değişiklik getirmemeli, işlevlerini yerine getirmelerine engel olmamalı veya rekabette ciddi bozulmalara yol açmamalıdır. Bu bağlamda, Birlik ve Türkiye’nin çıkarları göz önüne alınmalıdır.
Uzun geçiş dönemleri, istisnalar, özel düzenlemeler ya da kalıcı koruma önlemleri; örneğin koruma önlemlerinin temelini oluşturacak daimi olarak kullanılabilecek maddeler, göz önünde bulundurulabilecektir. Komisyon, uygun gördüğü hallerde, kişilerin serbest dolaşımı, yapısal politikalar ya da tarım gibi alanlara ilişkin önerilerinde söz konusu önlemlere yer verecektir. Buna ek olarak, kişilerin serbest dolaşımını nihai olarak tesis eden karar alma süreci, üye ülkelere azami rol vermelidir. Geçiş düzenlemeleri ya da koruma önlemleri, rekabete ve Tek Pazarın işleyişine etkileri bağlamında gözden geçirilmelidir.
Müktesebatta yapılacak detaylı teknik uyarlamaların katılım müzakereleri sırasında kararlaştırılması gerekli değildir. Söz konusu uyarlamalar Türkiye ile işbirliği içerisinde hazırlanacak ve üyelikle yürürlüğe girecek şekilde AB kurumları tarafından yapılacaktır.

13. Türkiye’nin katılımının mali yönleri, uygulanacak Mali Çerçeve bünyesinde hesaba katılmalıdır. Bu sebeple, Türkiye’nin katılımı önemli mali sonuçlar doğurabileceğinden, müzakereler ancak 2014 yılı sonrası dönem için oluşturulacak Mali Çerçevenin –bu konuda meydana gelebilecek mali reformlarla birlikte- tamamlanması ertesinde sonuçlandırılabilir. Yapılacak düzenlemeler, mali külfetlerin tüm üye devletlerarasında adil olarak dağıtılmasını sağlamalıdır.

14. Türkiye üyelikle birlikte Ekonomik ve Parasal Birliğe bir delegasyonla katılacak ve gerekli şartları yerine getirdiğine dair alınacak Konsey kararını takiben Euro’yu ulusal para birimi olarak kabul edecektir. Bu alandaki diğer müktesebat üyelikle birlikte tam olarak uygulanmaya başlayacaktır.

15. Özgürlük, adalet ve güvenlik alanıyla ilgili olarak, Avrupa Birliği’ne üyelik, Türkiye’nin Schengen müktesebatı dâhil olmak üzere bu alandaki tüm müktesebatı kabul etmesini gerektirmektedir. Türkiye’de müktesebatın bu bölümünü ancak, Konsey tarafından iç sınırlarda kişilerin kontrolünün kaldırılmasına ilişkin kararın alınmasını takiben uygulanacaktır. Söz konusu Konsey kararı, Türkiye’nin hazır olduğuna ilişkin Schengen değerlendirmesi temelinde alınacaktır.

16. AB, nükleer güvenliğin tüm yönleri de dâhil olmak üzere, yüksek düzeyde bir çevresel korumanın temin edilmesinin önemine dikkat çekmektedir.

17. Müktesebatın bütün alanlarında, Türkiye, müktesebatı etkili bir şekilde uygulamak veya katılımdan önce etkili bir şekilde uygulayacak duruma gelmek için, kurumlarını, yönetim ve idari kapasitesini ve adli sistemini, gerek ulusal gerek bölgesel düzeyde, Birliğin standartlarına uygun hale getirmelidir. Genel olarak bu durum, etkin ve tarafsız kamu hizmeti üzerine kurulu, işleyen ve istikrarlı bir kamu yönetiminin yanı sıra bağımsız ve etkin bir adli sistem gerektirmektedir.
Müzakere Prosedürleri

18. Müzakerelerin esası, bir tarafta tüm üye devletler diğer tarafta aday ülke olmak üzere tarafların katılımıyla bir Hükümetler arası Konferans’ta yürütülecektir.

19. Komisyon, müktesebatın Türk makamlarına açıklanması, belirli alanlarda müzakerelerin açılması için Türkiye’nin hazırlık durumunun değerlendirilmesi ve müzakereler süresince gündeme gelebilecek konuların saptanması amacıyla, müktesebatın resmen incelenmesi anlamına gelen tarama sürecini yürütecektir.

20. Tarama ve sonrasındaki müzakere süreci için, müktesebat her biri değişik politika alanlarını içeren çeşitli başlıklara ayrılacaktır. Bu başlıkların bir listesi Ek’te verilmiştir. Türkiye veya AB tarafından herhangi bir başlıkta ifade edilen bir görüş, diğer başlıklarda alınacak olan pozisyona hiçbir şekilde önceden etki etmeyecektir. Ayrıca, belirli başlıklardaki müzakereler sırasında varılan anlaşmalar, kısmi olanlar da dâhil, tüm başlıklar üzerinde tam bir anlaşmaya varılıncaya kadar nihai olarak değerlendirilmemelidir.

21. Konsey, Komisyon’un, Türkiye’ye ilişkin düzenli ilerleme raporlarına ve özellikle tarama sürecinde Komisyon tarafından elde edilen bilgiye dayanarak, Komisyon’un önerisi üzerine, oybirliğiyle, her başlığın geçici olarak kapatılması ve uygun olduğu takdirde açılmasına ilişkin kıyas noktaları belirleyecektir. Birlik, bu noktalar konusunda Türkiye’ye bilgi verecektir. Başlığa bağlı olarak, kesin kıyas noktaları uygun idari ve adli kapasitenin varlığını gösterir biçimde başta işleyen bir piyasa ekonomisinin varlığına, mevzuatın müktesebatla uyumuna ve müktesebatın önemli noktalarının yeterli derecede uygulandığının tespitine işaret edecektir. İlgili olduğu yerlerde, kıyas noktaları, başta AB-Türkiye gümrük birliğine ilişkin olanlar ve müktesebat altındaki gereklilikleri yansıtanlar olmak üzere Ortaklık Anlaşması kapsamındaki taahhütlerin yerine getirilmesini de içerebilecektir. Müzakerelerin uzun sürmesi durumunda veya bir başlığın geçici olarak kapatılmasından sonra, yeni müktesebat gibi gelişmelerin de dahil edilebilmesi için aynı müktesebat başlığına geri dönülmesi halinde söz konusu kıyas noktaları güncellenebilecektir.

22. Türkiye’nin müktesebata ilişkin pozisyonunu belirtmesi ve kıyas noktalarına ulaşma yönünde kaydettiği ilerlemeyi bildirmesi istenecektir. Türkiye’nin uygun idari ve adli yapılar yoluyla müktesebatı kendi mevzuatına doğru bir şekilde aktarması ve uygulaması müzakerelerin seyrini belirleyecektir.

23. Komisyon bu doğrultuda, uzmanların Komisyon için/adına yerinde yapacağı inceleme raporları da dahil olmak üzere, mevcut araçlarla Türkiye’nin tüm alanlarda kaydettiği ilerlemeyi yakından izleyecektir. Komisyon taslak AB Ortak Pozisyonu’nu sunarken, Türkiye’nin herhangi bir alanda kaydettiği ilerlemeye ilişkin Konsey’i bilgilendirecektir. Konsey söz konusu müzakere başlığında sonraki adımların atılmasına ilişkin kararları alırken bu değerlendirmeyi dikkate alacaktır. Her müktesebat başlığına ilişkin olarak AB’nin isteyebileceği ve Türkiye tarafından HAK’a iletilecek olan bilgiye ek olarak, Türkiye’den, ilgili başlık geçici olarak kapatılmış olsa dahi, müktesebata uyum ve uygulamaya dair kaydedilen ilerlemeye ilişkin, düzenli bir şekilde detaylı ve yazılı bilginin sağlanmasına devam etmesi talep edilecektir. Geçici olarak kapanmış başlıklarda, Türkiye’nin özellikle önemli kıyas noktalarına ulaşmada veya taahhütlerini uygulamada başarısız olması durumunda Komisyon başlığın yeniden açılmasını tavsiye edebilecektir.
EK III
MÜZAKERELERİN PROSEDÜRÜ VE DÜZENLENMESİ
1. Başkanlık
Her birinin birer başkanı olan iki delegasyon arasında yürütülen ikili müzakere tecrübesine göre bir Konferans Başkanı’nın seçilmesi gerekmeyecektir.
Toplantılara başkanlık etmek de dâhil olmak üzere uygulamaya ilişkin işler ev sahibi delegasyon sıfatıyla Birlik delegasyonu tarafından yürütülecektir.

2. Bakanlık ve temsilci düzeyindeki toplantıların sıklığı-çalışma gruplarının oluşturulması
Altı aylık aralıklarla bakanlar ve temsilci düzeyinde en az birer toplantının yapılması planlanmaktadır. Gerekli görüldüğü takdirde toplantıların sıklığı ayarlanabilecektir.
Müzakerelerin temel ekseni bakanlar ve temsilciler düzeyinde kalacaktır. Çalışma gruplarının oluşturulması, müzakerelerin objektif yükümlülüklerinin karşılanması haricinde tasarlanmamalıdır. Çalışma grupları, açık bir iş tanımı temelinde ve belirli bir takvime uygun olarak, temsilcilerin yetkisi altında çalışmalarını yürütecektir.

3. Toplantı yeri
Toplantılar Brüksel’de gerçekleştirilecek, ancak Nisan, Haziran ve Ekim aylarında bakanlar arası toplantılar Lüksemburg’da yapılacaktır.
4. Organizasyon
(a) Sekretarya
Konferans sekretaryası hizmetleri Avrupa Birliği Konseyi Genel Sekreteri ve temsilcisinin yetkisi altında, Konsey Genel Sekretaryası memurlarından oluşan bir ekip ve Türkiye delegasyonunca görevlendirilen memurlar tarafından sağlanacaktır.
(b) Konferans yürütme giderleri
Taraflar kendi seyahat ve konaklama giderlerini ve ayrıca Sekretaryanın hizmetine sunulan personelin maaşlarını kendileri karşılayacaktır.
Konferans’ın yürütme giderleri (kiralar, ofis mobilyası ve teçhizatı, telekomünikasyon, çeviri, tercüme, Konferans için istihdam edilen ek personel vb.) Avrupa Birliği Konseyi tarafından sağlanan avanslarla karşılanacaktır.
Bu harcamalar Konsey’in bütçesine özel bir bütçe başlığı olarak girilecektir.
Konsey Genel Sekreteri, Konferans’a yürütme giderlerine ilişkin yıllık bir mali yönetim raporu sunacaktır. Bu harcamalar, katılımcılar arasında karşılıklı uzlaşmaya varılan prosedürlere uygun olarak bölünecektir.
c) Toplantı belgelerinin hazırlanması
Sekretarya tarafından hazırlanması istenebilecek diğer hususi belgelere halel getirmeksizin, aşağıdaki düzenlemeler gerekli görüldüğü takdirde tecrübeler ışığında değiştirilebileceği anlayışıyla kabul edilmiştir.
(i) Bakanlar arası toplantılar
-Her toplantıdan sonra Sekretarya tarafından yapılan taslak temelinde temsilcilerce sonuçlandırılacak ve resmi onay için bir sonraki bakanlar arası toplantıya sunulacak sonuçların bir özetinin hazırlanması.
-Bakanlar arası toplantıların tam metninin, bir kararın yorumlanması üzerine uyuşmazlık çıkması durumunda başvurulmak üzere teybe kaydedildiği şekliyle Sekretarya arşivinde dosyalanması.
(ii) Temsilci düzeyindeki toplantılar
-Her toplantıdan sonra sonuçların özetinin hazırlanması
-Bakanlar arası toplantıya sunulmak üzere Konferans Sekretaryasının yaptığı taslak temelinde raporlar hazırlanması.
(iii) Çalışma tarafları
-Konferans Sekretaryası’nın yaptığı taslaklar temelinde temsilciler için raporlar hazırlanması.
MÜZAKERE BAŞLIKLARINA İLİŞKİN YOL GÖSTERİCİ TASLAK LİSTE
(Not: Bu liste, müzakerelerin ilgili aşamalarında konuların hangi sıra ile değerlendirileceğine ilişkin olarak alınan hiçbir karara halel getirmez.)
1. Malların Serbest Dolaşımı
2. İşçilerin Serbest Dolaşımı
3. Yerleşme Hakkı ve Hizmet Sunma Serbestîsi
4. Sermayenin Serbest Dolaşımı
5. Kamu İhaleleri
6. Şirketler Hukuku
7. Fikri Mülkiyet Hukuku
8. Rekabet Politikası
9. Mali Hizmetler
10. Bilgi Toplumu ve Medya
11. Tarım ve Kırsal Kalkınma
12. Gıda Güvenliği, Veterinerlik ve Bitki Sağlığı Politikası
13. Balıkçılık
14. Ulaştırma Politikası
15. Enerji
16. Vergilendirme
17. Ekonomik ve Parasal Politika
18. İstatistik
19. Sosyal Politika ve İstihdam
20. İşletme ve Sanayi Politikası
21. Trans-Avrupa Ağları
22. Bölgesel Politika ve Yapısal Araçların Koordinasyonu
23. Adli Konular ve Temel Haklar
24. Adalet, Özgürlük ve Güvenlik
25. Bilim ve Araştırma
26. Eğitim ve Kültür
27. Çevre
28. Tüketicinin ve Sağlığının Korunması
29. Gümrük Birliği
30. Dış İlişkiler
31. Dışişleri, Güvenlik ve Savunma Politikası
32. Mali Kontrol
33. Mali ve Bütçesel Hükümler
34. Kurumlar
35. Diğer Konular

Leave a Reply

%d blogcu bunu beğendi: